25 اردیبهشت:روز فردوسی بزرگ، کاوه های ایران،در برابر ضحاک قد علم می کنند

در روزی که به نام مرد داستان های کهن ایران زمین نام گذاری شده، مردی كه گفت چو ايران نباشد تن من مباد، مردی اهورایی که با تمام توان از ایران و گذشته آن دفاع کرد، مردی كه 60 هزار شعر گفت تا تاریخ وطن، منش هموطنان و زبان پارسی زنده بماند، حال فرزندان آن بزرگمرد، با تمام توان، همانند کاوه هایی، ایران را از چنگ دشمن مردم و خاک این سرزمین، ضحاک قرن 21 نجات خواهند داد؛
پس ای ضحاک، منتظر انتقام گیرندگان خون جوانان این سرزمین باش...

اگه یه کسی به یکی از اقوام ایرانی بدترین چیز ممکن رو بگه، چیکار می کنی؟!

کم نیستن افرادی که خواسته یا ناخواسته تیشه به ریشه خود می زنند؛ همچنین افرادی هستند که آرزویشان ایجاد تفرقه بین اقوام ایرانی هستند، برای جلو گیری از اتحاد، برای جلوگیری از پیشرفت ایران...

بیایید با همکاری هم، برای رسوایی دشمنان این خاک پاک و آگاه کردن افراد نا آگاه تلاش کنیم؛ یکی شدن اقوام ایران خاری هست تو چشم دشمنان مردم و بدخواهان مردم آزادی خواه...

خامنه ای بدون: هنوز سبز سبزم، ضحاک کشم

هنوز یادمون نرفته که رأیمون رو دزدیدن، با هم یک صدا گفتیم رأی من جاست،
هنوز یادمون نرفته به خاطر آزادی با هم یکی شدیم،
هنوز یادمون نرفته دستامون رو تو هم گره کردیم و جلوی قاتل جوونای این سرزمین وایستادیم،
هنوز یادمون رفته که گفتیم هستیم تا ایران آزاد بشه،
هنوز یادمون نرفته ندا و چشمای خیره اش به ما که کلی حرف توش بود رو،
هنوز یادمون نرفته رفقامون کیانوش آسا، سهراب اعرابی، اشکان سهرابی و تمام شهیدایی که کنار ما تا ته خط واستادن،
هنوز یادمون نرفته موسوی و کروبی رو که کنار ما، پا به پای ما اومدن و خم نشدن،
هنوز یادمون نرفته که یادم باشه که خیلی چیزا از یادم نرفته و به خاطرشون باید ادامه بدم، تا آخرش، تا گرفتن حق خودم و رفقام، تا آزادی وطنم ایـــران...